جهان امروز بیشتر از هرچیزی به صلح نیاز دارد | سربازی که به جای اسلحه پیام صلح به جنگ می‌برد
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۸۳۹۳۵
همشهری آنلاین - شقایق عرفی‌نژاد: حامد نصرآبادیان کارگردان نمایش در گروه سربازان صلح ایران، می‌گوید بیشتر از هر چیز دغدغه‌اش صلح و آرامش در جهان است. نمایش‌هایش هم تلاشی برای رساندن همین پیام هستند. جامپ‌کات هم که از چند روز پیش اجراهایش را در عمارت نوفل لوشاتو شروع کرده، در ادامه همین ایده است. با او در باره این نماش صحبت کردیم:
از اسم گروهتان شروع کنیم: سربازان صلح ایران.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این گروه از سال ۱۳۸۱ کارش را با یک نمایش در تالار وحدت شروع کرد. بعد از آن به کشورهایی مثل هند، فرانسه، کانادا و مالزی رفتیم و از طریق زبان بدن پیام‌آور صلح و دوستی بودیم. ما تعدادی بازیگر هستیم که خودمان را سربازان صلح می‌دانیم، کارهای فیزیکال اجرا می‌کنیم و از تماشاگران می‌خواهیم با هم مهربان‌تر باشند. تفکر ما این است که اگر در یک ساختمان، ساکن یک واحد فرد مهربانی باشد، ما یک کوچه مهربان خواهیم داشت. توقعمان هم همین حد است. نمی‌خواهیم خیابان و شهر را مهربان کنیم. چون معتقدیم این مهربانی کوچه به کوچه سرایت خواهد کرد و شهر را فرا خواهد گرفت.
فکر می‌کنید در دنیای بی رحم امروز با این همه جنگ و خونریزی، هنر می‌تواند این کاری را که شما می‌خواهید انجام دهد و پیام‌آور صلح باشد؟
بیشترین دغدغه این روزهای من روانشناسی روز دنیاست. جهان امروز ما بیش از هر چیزی نیازمند صلح است و نیاز به تعریف دوباره صلح و دوستی دارد. تمام جنگ‌هایی که امروز در دنیا اتفاق می‌افتد به خاطر خودخواهی حکامانی است که می‌خواهند اراضی کشورشان را گسترش دهند یا آن را حفظ کنند. این اتفاق آتش جنگی را روشن می‌کند که دودش بیشتر از هرکسی در چشم کودکان بی گناه می‌رود و مادران می‌رود.
از جامپ کات و ایده شکل گیری اش بگویید.
جامپ کات یک نمایش بی کلام است که در ابتدای آن ۵ زن به نشانه ۵ قاره دنیا به ۵ زبان فارسی انگلیسی و فرانسه و ترکی استامبولی و زبان اشاره ناشنوایان برا اساس صدایی که پخش می‌شود، یک سئوال مشترک را مطرح می‌کنند. آنها از مخاطب می‌پرسند: «به نظر شما امروز در دنیا چه کسی از همه قوی تر است؟ هرکه هست از او می‌خواهیم این ارابه جنگ را نگه دارد. آخه من شوهرم را می‌خواهم. دخترم پدرش را می‌خواهد. میز صبحانه ما ۳ فنجان چای می‌خواهد.»
این پنج زن بازی‌هایی را با کودکانشان دارند و در اوج آن جنگی اتفاق می‌افتد و یک باره دلقکی از پرده‌ای که تصاویر جنگ جهانی اول و دوم روی آن پخش می‌شود، بیرون می‌پرد و اتفاقات ادامه دارد.
این دلقک را باید نشانه چه بدانیم؟
او پیام‌آور صلح است و خودش هم دچار آسیب‌هایی از جنگ شده است. او علی‌رغم این که خانواده و شهرش را بسیار دوست دارد، برای حفظ کشورش مجبور است به جنگ برود. اما با خودش اسلحه نمی‌برد. هنرش را می‌برد و همسنگرهایش را شاد می‌کند.
تمرین‌ها از کی شروع شد؟
ما نزدیک به دو ماه فشرده کار کردیم. به دلیل این که ممکن است به جز اجرا در این سالن کار را در شهرهای دیگر و حتی کشورهای دیگر اجرا کنیم، بیشتر از هر چیز روی بازیگر دلقک تمرکز کرده‌ایم. چون در شهرهای دیگر از زنان دیگر استفاده می‌کنیم. ممکن است در پایان هر اجرا از خانم‌های تماشاگر بپرسیم کدام یک دوست دارند شب دیگر به جای این بازیگران روی صحنه بازی کنند. به همین دلیل تمرکز اجرا بیشتر روی چیدمان مدیا و صحنه و موسیقی و بازی بازیگر نقش دلقک است.
برای همین در بروشور در ادامه اسامی بازیگران نوشته اید و شاید شما؟
بله. دقیقا. تماشاگر ما گاهی فراموش می‌کند که تئاتر را ببیند. عادت کرده تئاتر را بشنود. برای همین نگه داشتن تماشاگر و وادار کردنش به تماشای اتفاقات به جای شنیدشان و بدون هیچ کلامی، کار سختی است. ما از تماشاگران می‌خواهیم که بگویند آیا دوست دارند جای یکی از شخصیت‌ها باشند؟ چون ممکن است این اتفاق‌ها هر لحظه برای هر آدمی در جهان به دلیل خودخواهی حکام رخ دهد. اتفاق شوم جنگ را مختص یک حوزه جغرافیایی نمی‌دانم. جنگ در هر سرزمینی رخ دهد، منفورترین و زشت‌ترین رویداد تاریخی آن زمان است. به همین دلیل ما از تماشاگر می‌خواهیم خودشان را جای زنانی که روی صحنه می‌بینند، بگذارند. گروه سربازان صلح این کار را به تمام زنان و کودکان ایران و جهان تقدیم کرده است.
این واکنشی را که دوست دارید، تماشاگر از خودش نشان می‌دهد؟
ما فقط یک اجرا داشته ایم و دو شب تعطیل بوده‌ایم. به همین دلیل هنوز نمی‌توانم تماشاگر چه واکنشی دارد. ولی مطمئنم این اتفاق می‌افتد. چون از طریق صفحه‌های مجازی این واکنش‌ها را دریافت می‌کنیم. حتی بازیگران حرفه‌ای تئاتر پیام داده‌اند که دوست دارند نقش یکی از این زنان و حتی بازیگر ناشنوایمان را بازی کنند. ما در کار یک بازیگر ناشنوا داریم که سئوال اول را اصلا با زبان اشاره از تماشاگر می‌پرسد. ما برای احترام به او شاید برای اولین بار در تاریخ تئاتر ایران در پایان نمایش و در رورانس، اصلا صحبت نمی‌کنیم. چون او پشت ما ایستاده و اگر حرف بزنیم او نمی‌شوند. برای همین همه صحبت‌ها روی پرده پشت صحنه تایپ می‌شود.
کد خبر 811425 برچسب‌ها صلح جنگ جهاني دوم تئاترمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: صلح جنگ جهاني دوم تئاتر سربازان صلح
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۸۳۹۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بهره‌مندی هرچه بیشتر از علم و پژوهش با برجسته‌سازی معنویت، نیاز پیش‌ِ روی ما به حساب می‌آید
به گزارش حوزه سیاست و اقتصاد خبرگزاری تقریب، امیر سرلشکر «سید عبدالرحیم موسوی» فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران با صدور پیامی، ۱۲ اردیبهشت روز معلم را به استادان و مربیان ارتش تبریک گفت.
متن این پیام به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
استادان و مربیان عزیز ارتش جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم؛
تعلیم و تعلّم از سنن الهی و موهبت حق تعالی به پیامبران، اولیای دین و معلمانی است که به فرموده رهبر عزیزمان، آینده‌ی کشور متأثر از همّت و حکمت آنان است.
روز معلم با یاد فیلسوف عالم و عامل شهید عالی مقام استاد مطهری، فرصت مناسبی است تا ضمن تبریک و خداقوت به تمامی عزیزانی که در جایگاه رفیع تعلیم و تعلم قرار دارند، مروری بر رسالت خطیر خود همسو با افق نگاه رهبر حکیم انقلاب اسلامی و فرماندهی معزز کل قوا (مدظله‌العالی) در بیانیه گام دوم انقلاب داشته باشیم.
بدیهی است بزرگترین ثروت ما نیروی انسانی کارآمد و مؤمن است که با زیرساخت‌های علمی، معرفتی و مهارت‌آموزی و دانش‌افزایی توسط استادان، مربیان، فرماندهان، روحانیان و مجموعه وزین حوزه تربیت و آموزش، توفیقات ارتش در اجرای مأموریت مقدس حفظ استقلال، تمامیت ارضی و نظام اسلامی را فراهم ساخته است.
امروز اگرچه اثربخشی آموزش‌ها مشهود و افتخارآمیز است، اما بر اساس راهبرد ترسیمی فرمانده معظم کل قوا (مدظله‌العالی)، بهره‌مندی هرچه بیشتر از علم و پژوهش با برجسته‌سازی معنویت و فضیلت‌های اخلاقی، قوی‌تر از گذشته، همچنان نیاز پیش‌ِ روی ما محسوب می‌شود.
نیک می‌دانیم حفظ و ارتقای عزت و اقتدار ما در فتح قله‌های دانایی و توانایی است و از جمله مقدمات و ملزومات رسیدن به کمال مطلوب، جهاد علمی و عملی با امید به جوانان، حرکت از واقعیات به سمت آرمان‌ها، پای ارزش‌های انقلابی ایستادن، تعمیم ارزش‌های معنوی و ارتقای توانمندی‌های علمی است و دراین چشم‌انداز، استادان و مربیان متصف به صفات پیامبران و اولیای الهی در جایگاه حساس تعلیم نسل جوان و آینده‌ساز، بسیار نقش آفریدند تا اندوخته‌های معنوی، علمی و اخلاقی را بر لوح جان متعلمان حک کنند.
امروز استادان و مربیان برجسته ما با اعتقاد به تأثیر تهذیب نفس و خودسازی‌های متبلور در گفتار و رفتار و منش خود، خوب می‌دانند مردان بزرگ و فرماندهان آینده ارتش انقلابی در مکتب معلمان خودساخته، پرورش می‌یابند و با این نگاه، به تربیت و آموزش کارکنانی بصیر، عالم، مؤمن، ولایتمدار و مقاوم در برابر سختی‌ها، مبتکر در عبور از موانع و آماده در مقابله با تهدیدها و تحریم‌ها، اهتمام ورزیده و دریافته‌اند این نگاه با الهام از اندیشه عزت‌آفرین امام و مقتدای‌مان، سیره شهیدان والامقام، علوم دانشمندان، تجربیات فرماندهان و دانش طلایه‌داران اعتقادی، علمی و نظامی، ثمراتی ماندگار در قوی‌تر شدن و ارتقای قدرت ملی خواهد داشت.
از خدای متعال توفیق روزافزون یکایک استادان و مربیان خدوم در تعلیم و تحکیم گام‌های امیدبخش آحاد کارکنان ارتش و تربیت رزمندگان انقلابی در تراز نظام اسلامی و شایسته ظهور، همچنین ارتقای توانمندی علمی و دفاعی ایران سربلند اسلامی و تحقق تمدن نوین اسلامی را خواستارم، همراهی خانواده شایسته و صبور ارتش مقتدر را ارج می‌نهم و بقای وجود پر برکت رهبر عزیزمان را تا ظهور حضرت بقیه الله الاعظم (ارواحنا فداه) مسئلت دارم.
فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران
سرلشکر سید عبدالرحیم موسوی
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت